St. Louis'deki Washington Üniversilesi'nde psiki­yatrisi olan C. Robert Goninger'e gö­re bunu bir derecede başarmak müm­kün. Ona göre, farklı kişiliklere uy­gun olan iki çeşit alkolizm var. Bu konu ile ilgili kanıtlar, testlerden ve özel görüşmelerde elde edilmiş. Buna göre, 2. tip alkolikler -aşırı bağımlı­lar- genelde dünyayı umursamayan, kendilerine zarar verebilen ve antisosyal insanlar. Bunun tam tersine 1. tip alkoliklere "problem alkolikleri" de­niliyor. Bunlar, genelde dikkatli, kor­kak ve sürekli toplum tarafından ka­bul edilmek isteyen insanlar. Cloninger'e göre bu özellikleri kişi daha 10 yaşındayken bile belirleyebilmek mümkün...

Uyuşturucuyu cazip kılan özellik­lerin başında, bu maddelerin insan­larda oluşturduğu müthiş etkiler geli­yor. 10 yıl kadar önce, insanlara uyuşturucuları bıraktırmayan şeyin, fiziksel olarak zayıf düşecekleri kor­kusu olduğu düşünülüyordu. Örne­ğin, eroin bağımlılığında bu durum kendini gribe benzer etkiler, alkolde ise karşı koyamama ve çeşitli nöbet­ler şeklinde kendini gösteriyordu. Kokainde böyle belirtiler görünme­diği için, bu uyuşturucunun bağımlı­lık yapıp yapmadığı hakkında bile şüpheye düşüldü. Ancak zaman değişti; artık uyuşturucudan veya alkol­den kaçmaya çalışmanın bile bağım­lılığın bir parçası olduğu, kendini aşırı derecede zinde hissetme isteği­nin de, bağımlılığın bir parçası oldu­ğu biliniyor.

Şimdiki çalışmalar, bağımlılık ya­pan maddelerin, beynin "mükafat" sistemi ile nasıl bir ilişkide olduğu konusunda... Kokain, eroin, nikotin ve alkolün, beynin nöron (sinir hüc­resi) ve nörotransmitterlerinde farklı etkiler bırakıyor. Ancak, hepsinin or­tak olarak oluşturduğu güçlü bir etki var; bunların hepsi, beyindeki bazı nöral yolları zorlayarak seks, annelik ve yemeyi son derece zevkli ve tekrar edilmesi gereken şeyler haline getiriyorlar. Kısacası, hayattan daha fazla zevk alabilmemizi, hiç sıkılma­dan sürekli seks yapıp, yemek yiye­bilmemizi, madde bağımlısı olarak ödüyoruz...