Herhangi bir şeyi çok fazla yaşadığımızda veyahut da çok fazla yaşadığımızı düşündüğümüzde, belli bir noktadan sonra o bizi tatmin etmemeye başlar. Çok enteresan bir şekilde, bu aslında doğanın bize getirdiği bir frenleme mekanizmasıdır ve sürekli olarak çalışır. Örneğin, siz çok başarılı olursanız, bir noktadan sonra başarılı olmak da sıkıcı gelmeye başlar. Başarı için bile bu geçerli bir kanun gibidir.

Hatta insan psikolojisi için belki de en önemli kanunlardan birisi, bir şeyin çok yaşandıkça artık herhangi bir motivasyon, mutluluk veya mutsuzluk yaşatamaz hale gelmesidir. Çünkü vücut kendini, bünye kendini otomatik olarak o duruma karşı kapatır. İnsanın başarılı olmaktan bıkabileceğini düşünmesi ona gerçekten tuhaf gelebilir ama başarının kendisi de insanı bıktırabilir.

Aslında buna bıkmak denemez. Buna artık harekete geçiremiyor denir. Herhangi bir konuda başarılı olma hayali veya o yolda ilerlemek bize artık harekete geçiremez hale gelir. Size çok da bir etki etmez, çok da ilginizi çekmez. O zaman ne yapacaksınız? Size hayatta ne motive edecek başarılı olmak veya çok iyisini yapmak da değilse? Ne olacak? Bilmiyoruz.