Bazen öyle anlar olur ki içimizden hiçbir şey yapmak gelmez. Böyle anlar çok ilginçtir. Bir anda bütün hevesin ve yaşama isteğinin kaybolduğu o anlar yaşanır. İnsanın içine tuhaf durgunluk çöker. Ama bu durgunluk depresyon ya da yorgunluk değildir.

Aslında bir an için gelen bıkkınlık hissidir. Ama bu his ufak bir kafa dağılmasıyla geçecek cinstendir. Sanırım bu his insanın içinde sürekli aynı şeyleri yapmaya olan bıkkınlıktan doğan bir his. En azından bende öyle ortaya çıkıyor. Sonrasında birazcık eğlenip kafa dağıtınca bu bıkkınlık hissi geçip gidiyor. Ya da bu his bazen bana bir yorgunluk gibi geliyor.

Sanki ruhum eğlenmeye çalışmaktan ya da mutlu olmaya çalışmaktan yorulmuş da dinlenmeye çekilmiş gibi. Dinlenmek için de durgunlaşmış gibi. Anlık gelen hisler gerçekten de tuhaf olabiliyor. Özellikle demin hissedilen hissin tam tersi bir anda geldiğinde tuhaf oluyor.