bubble30
Ebeveynlerimiz bize hep büyüyünce anlarsın, anne/baba olunca anlarsın der. Sanırım o yaşlara geldik… Ve gerçekten de onları daha iyi anlamaya daha doğrusu empati yapabilmeye başladık bence.
Bazen ebeveynlerimize fazla yükleniyormuşuz gibi geliyor. Anne/baba olmak gerçekten zor. Ben kedime bakarken bile aşırı zorlanıyorum, çocuk büyütmeyi düşünemiyorum bile.
Ebeveynlerimizin de hata yapabileceği gerçeğini, onların da birer insan olduğunu ve kusursuz olmalarını bekleyemeyeceğimizi, onların da bizim kadar bu hayata ilk defa geldiğini kabul etmemiz gerekiyor.
Önemli olan telafi edebilmek. Karşılıklı çaba ile çözülmeyecek dert var mıdır ki? Bana göre sadece onlara karşı yukarıda bahsetmiş olduğumuz gerçekleri kabul ederek biraz daha anlayışlı davranmamız gerekiyor. Siz üzerinize düşeni yaptıktan sonra gerisi karşınızdakine kalır artık değil mi?
Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz?
Yorumlar
Hiçbir insan ilk çocuğunu yalnız büyütmemeli yanlarında ya da yakınlarında bu konuda tecrübeli birileri mutlaka olmalı
biraz anlayış gösterilir yani… Olmaz mı?
Çok haklı bir bakış açısı. Bazen onlarında gerçekten bu hayata bir kere geldiğini unutuyoruz bence
Yorum yazmak için lütfen giriş yapınız