En iyisine, en güzeline ya da en fazlasına ulaşmak için pek çoğumuz çırpınıp dururuz. Daha iyi bir hayat, daha iyi bir ev, daha yüksek statü ve bunun gibi şeyler. Hepimiz bu yolda olmasak da pek çoğumuz bu yoldayızdır.

Ancak peşinde koştuklarımız ise onlara ulaştığımız zaman bizlere nedense boş gelmeye başlar. Boş gelmese bile ulaşamadığımız zamanki kadar bizleri cezbetmez. Eğer durum böyleyse o zaman ne anlamı var bu kadar peşinde koşturmanın.

Her şeyin sonunda istediklerimizi aldığımızda ya da alamadığımızda bize kalacak tek şey yine kendimiziz. Gün gelip de aynaya baktığımızda bir şekilde kendimizden nefret ediyorsak o zaman kazandıklarımızın ya da kazanamadıklarımızın bir anlamı kalmaz. Elimizde son kalan her zaman için sadece kendimiziz. Sadece bunun farkına varmak o kadar da kolay olmuyor.