Hayatımız boyunca pek çok insan tanırız. Pek çoğumuz için annemiz ve babamız tanıdığımız ilk insanlardır. Bazılarımız için ise kardeşlerimiz ve akrabalarımız olur. Bunların hiçbiri yoksa arkadaşlarımız bizim ailemiz olur. Aile bir insan için tanımlaması zor bir kavramdır. Çok fazla anlama gelebilir. Zor günlerimizi beraber yaşadığımız insanlardır ailemiz.

Ya da en mutlu anlarımızda yanımızda olanlardır. Pek çok insan hayatımızda gelip geçicidir. Ailemiz ise kalıcıdır. Ancak bazen ailemiz de bizleri erkenden bırakıp gider. Hayatlarını kaybederler. Ya da bizleri terk edip giderler. Her iki koşulda da ailemizi kaybetmişizdir. Terk edip gittiklerinde ise ailemiz bizler için ölmüş olur. Ama yaşadıklarını bilmek ve bizi bıraktıklarını bilmek en acısıdır.

Pek çok bahane söylenebilir. Bizi iyiliğimiz için bıraktıklarını söyleyebilirler. Yorulduklarını söyleyebilirler. Hiçbir bahane acıyı hafifletmez. Hiçbir bahane gidenleri bizler için eskisi gibi yapmaz. En kötüsü ise gidenlerin bizlerden aldıklarını geri getirmememizdir. Artık bir daha eskisi gibi olamayız. Kesin olan bir şey varsa bir daha eskisi kadar iyi olamayacağımızdır.