Hayattan Keyif Alamamak

İnsanın hayatta pek çok şeyi neşelendirebilirdi. Ya da ona keyif verebilir. Birisine sarılmak, birisinin ona gülümsemesi veya birisine gülümsemek, küçük bir çocukla oyunlar oynamak, bu kadar basit şeyler bile insanın hayatta keyif almasına, neşelenmesine yetebilir. Ancak bir durum vardır ki insanın bütün keyfini hayatta alıp götürmeye başlayabilir. Bu, uzun bir süre boyunca çok mutluluk verici şeylere veya çok neşeli durumlara maruz kalmakla ilgili olabilir.

Çünkü insan herhangi bir şekilde çok yoğun duyguları yaşadıkça veya bunu uzun süre yaşadıkça zamanla kendini bu tarz durumlara karşı kapatabilir ve bunu kendi isteğiyle yapmaz. Bu durum herhangi bir şeye karşı bağışıklık kazanmak ya da tolerans elde etmekle ilgilidir aslında. Çünkü belli bir şeye karşı, kendini koruyan vücut çok fazlasına karşı da koruyacaktır özellikle. Ve bu keyfe karşı da, mutluluğa karşı da olacaktır.

Böylece çok fazla mutluluğa alışıp ona tolerans kazanan bir insan artık küçük şeylerden mutlu olmamaya başlayacaktır. İşte insanın hayattan keyif alamamasının yegane sebeplerinden birisi aslında budur. İnsan büyük keyiflerle ve büyük hazlarla küçük mutlulukları unutur öyleyse. Artık onlar onun için bir şey ifade etmez. Yoğun duygular uzun vadede insana zarardan ve yıkımdan başka hiçbir şey getirmez.