Hayatta insanları belli bir çizgide tutan şey aslında insanların kaybedecek bazı şeylerinin olmasıdır. Aile, iyi bir iş, iyi bir imaj…

Sahip olduklarımızı kaybetme korkusu aslında bizi normal bir çizgide tutar. Peki ya kaybedecek bir şeyimiz kalmasaydı o zaman nasıl insanlara dönüşürdük? Neler yapabilirdik?

Bir ismimizin, bir ailemizin ve iyi bir işimizin olmadığını düşünün. O zaman hayatta bizi her şeyi yapmak için tutacak olan ne kalırdı? Hiçbir şey kalmazdı. Bir süre sonra ahlak kuralları da anlamını yitirirdi. Çünkü insanları hiçbir şeyimiz olmadan gördüğümüzde aslında bize gerçek yüzlerini de gösterdiklerini görürdük. Yani kaybedecek bir şeyimiz kalmayınca muhtemelen potansiyelimizin yettiği her şeyi yapardık.