Bir insanın kendisi ile olan mücadelesi o anda yapmamız gerektiğini düşündüğümüz şeye kendimizi yönlendirme çabamız olarak düşünülebilir. Bu mücadele insanın muhtemelen hayatı boyunca verdiği en zor mücadele olacaktır. Çünkü bu mücadelenin asla bir sonu gelmeyecektir ve karşımızda mücadele ettiğimiz şey kendi istek ve arzularımızdır. Örneğin o anda içinde bulunduğunuz durumda kendinizi işinize yönlendirmeniz gerekiyordur. Ama tam da işinizin ortasında aklınızdan bir türlü çıkmayan ve sürekli dikkatinizi dağıtmaya çalışan bir konu aklınıza geliyordur.

Bazen aklınıza gelen şey bir konu değildir ve sadece o anda o işi yapmak istemiyor da olabilirsiniz. Ama yapmanız gerektiğini de biliyorsunuzdur. İşte burada kendiniz ile sürekli olarak devam eden bir mücadele içinde kendinizi bulabilirsiniz. Aklınıza sürekli olarak başka şeyler gelecektir ve oradan çıkmak isteyeceksinizdir. O işi yapmayı bırakıp gitmek isteyeceksinizdir ama bırakıp gitmemeniz de gerekmektedir. Bu aşamada kendinizle olan müthiş bir inatlaşmanız başlar. Daha doğrusu kendi arzu ve isteklerinizi içeren çocuksu tarafınızla bir mücadele. Her dikkatiniz dağıldığında kendinizi verdiğiniz işe odaklamanız gerekir.

Bu dikkat dağılması ve yeniden odaklanma belki de onlarca defa yaşanacak. Ama kendinizi o anda salıvermemeniz gerekir. Salıverdiğiniz an kendinize karşı olan mücadeleyi kaybedersiniz. Ama eğer siz mücadeleyi bırakmazsanız eninde sonunda çocuksu tarafınız mücadeleyi bırakacak ve bir yerden sonra kendinizi yaptığınız şeye odaklamış olacaksınız. Kötü olan bu tarz bir mücadelenin her gün yaşanabilecek olmasıdır ve bu yüzden böyle bir mücadele son derece zordur. Hastasınızdır ama o işi yapmanız gerekir. Canınız sıkkındır ama o işi o anda yapmanız gerekir. Sonuç olarak o anda kendinizi yenip o işi yapmanız gerekir. Ya da orada o anda bulunmanız gerekir.