Psikolojinin dönüm noktalarından bir tanesi olan ‘’Pavlov’un Köpeği’’ aslında tamamen şans eseri ortaya çıkmıştır. Pavlov aslında deneysel bir psikolog değil fizyologdur. 1890’lı yılların sonlarına doğru, köpeklerin sindirim sisteminin çalışmasını inceleyen Ivan Pavlov, sindirim içerinde salya akıntısının ne önemi olduğunu gözlemlemek için salya akıntısının artacağı bir yöntem buldu.

Pavlov bulduğu bu yöntem ile köpeklerin salyalarını aslında sadece yemek yerken ya da yemeği çağrıştıran psikolojik bir etmen olması gerektiğini fark etti. Bu olgunun tam olarak keşfedilmesi için deneyin yöntemini değiştirdi, bu değişiklik sayesinde davranışın önemli bir mihenk taşı olan ‘’şartlanmayı’’ çalıştı.

Bu yaklaşım tarzı neredeyse elli senelik bir hakimiyete sebep oldu. Pavlov’un çalışmaları hayvan davranışları gibi zor konular olan olguların; sadece vahşi yaşam içerinde yapılan gözlemlerle değil, laboratuvar gibi yerlerde yani kontrollü koşullarda da yapılabileceğini kanıtladı.