Hayatımızın bazı dönemlerinde ister bireyler için isterse de toplumlar için olsun uzun süren kriz dönemleri yaşanır. Yıllarca süren dönemler olabilir bu dönemler. Yani yıllarca süren gerginlik, acı ve yıpranma.

İnsan ise bu kriz dönemlerinin ilk başında tüm bu zorlukların acısı içinde kıvranırken bir süre sonra tüm bu acı ve gerginlik onun hayatının bir parçası haline gelir. Tıpkı yemek yemek ya da su içmek gibi. Tabi hiçbir şey sonsuza kadar sürmez ve zor günler de biter.

Ama o alışkanlık haline gelen hisler insanın hayatında öyle bir yer etmiştir ki o zor günler bittikten sonra insan coşup eğleneceğini zannederken aslında hiçbir şeyin içinde değişmediğini fark eder. Çünkü o hisler yıllar içinde alışkanlık haline gelmiştir. Aslında krizin bitmesi insanın içinde hiçbir şeyi değiştirmez hale gelir.