Başarı hissi her insan için ulaşılmak istenen bir histir. Başarıya giden yolun ne olduğu konusu ahlaki açıdan son derece önemli olsa da benim üzerimde duracağım konu zoru başarmayı sevmek. Evet belki de her insan başarmayı ancak bazı insanlar ise zor olanı başarmayı zor yoldan yapmayı sevebiliyorlar.

Başarmayı sevmeyi anlayabiliyorum ama mesele zor olanı başarmak olunca işler biraz tuhaflaşıyor. Sanırım zoru başaran insanlar sürekli olarak kendileri ile yarış halinde olan insanlar. Mesela çok iyi bir aşçı düşünün. Bu aşçı pek çok yemeği iyi yapabilen yetenekli bir aşçı olsun.

Ama yine de bu aşçı yapamadığı zor yemekleri hala yapmaya çalışıyorsa o zaman bu aşçı zoru seviyor olabilir. Bu aşçı kendisiyle rekabet halinde ve yapamadığı yemekleri de yapma peşinde. Sanırım olay insanın kendisiyle olan rekabetiyle doğrudan ilgili.

 

İnsanlar neden zoru başarmayı seviyor?