Atamız Mustafa Kemal Atatürk, Rumeli türkülerini severdi. Yine bir Rumeli türküsü olan Kırmızı Gülün Alı Var türküsü ile karşınızdayız. Bakalım bu türkü daha doğrusu ağıt, nereden gelmiş.

Söylenceye göre Güller Vadisi denilen yerin Kızanlık yöresinde bir Gade Ana vardır. Her ana gibi onun da gözünden sakındığı bir oğlu vardır. Kara kaşlı Ali. Gade Ana’nın Ali’si, Zühre ile evlidir. Günlerden bir gün Ali, anası ve Zühre’sine sarılır, anasının elini öper ve askere gider. “Merak etmeyin, savaş biter bitmez döneceğim.” der, köyün altındaki tren istasyonundan trene binerek askere gider.

Aylar yıllar geçer ve Ali dönmez. Gade Ana, her gün köyün altındaki tren istasyonuna giderek kara kaşlı Ali’sini bekler. Ama Ali bir türlü gelmez. Gade Ana da bir üzüntüyle evin yolunu tutar.

Yine bir gün Gade Ana, tren istasyonundan üzüntüyle dönerken köyde bir düğüne denk gelir. Düğünü görünce de içinden oğlu Ali’yi geçirir ve “Neredesin, ne zaman geleceksin?” diye kendi kendine sorar. Eve döndüğünde gelini Zühre’nin odasından sesler duyar. Yavaşça kapıyı açar ve güllerle donatılmış odada Zühre, yorgan altında birisiyle oynaşmaktadır.

Dünyası kararan Gade Ana, bir hışımla duvardaki asılı silahı alır. Yorganın altındakilere boşaltır tüm kurşunları. Bir acıyla açtığı yorganın altında gördüğü manzarayla dünyası başına yıkılır. Yorganın altındaki Zühre ve biricik kara kaşlı oğlu Ali’dir. Her gün yollarını gözlediği oğlunu kendi elleriyle öldürür.

İşte istemeden öldürdüğü kara kaşlı Ali’sini göğsüne bastırarak Gade Ana bir ağıt yakar. Bu ağıt da ‘Kırmızı Gülün Alı Var’ türküsüdür.

Kırmızı gülün alı var

Her gün ağlasam da yeri var
Bugün benim efkarım var
Ah bu gönül arz eder seni

Ah bu gönül arz eder seni

Kırmızı gülün pürçeği
Yar önünde oynar köçeği
Neyleyim yarsız döşeği
Ah bu gönül arz eder seni
Ah bu gönül arz eder seni