Baş eğmişken önünde altı asır her zorluk,

Göçtü bir çınar gibi koca imparatorluk!..

Çatırdattı bu göçüş göklerini vatanın,

Duyunca silkindi Türk narasını “Ata"nın!…

Haykırdı kadın, erkek: “İhtilâl var, ihtilâl"!

Çiğnenemez yerlerde mübarek, şanlı hilâl…

Alev alev bayrağım kızıllıklarda yandı,

Bütün millet “Kemal"in etrafında toplandı!..

Dönünce yurt ananın gözleri bir pınara

Can verdi ulu tanrım bu devrilen çınara!..

Saldı o yeniden kök, filiz, gövde, dal budak:

Irkının şahlanışı ısırttı “Garb"a dudak!..

Çekince Mehmetçik'ler kılıçları kınından,

Göl göl oldu her taraf korkak düşman kanından!

Birleşti siperlerde gazilerle, şehitler,

Yeni bir düzen verdi dünyaya koç yiğitler!..

Dile gelince otuz asırlık şanlı mazi,

Türk'ün kara bahtını ağarttı “Büyük Gazi"!..

Son verip bu cenkte biz binbir kötü niyete,

Kavuştuk sevgilimiz: İstiklâl, hürriyetle!..

Değildir zindan artık bize Anadolu'muz,

Cumhuriyet nuruyla aydınlandı yolumuz!..

Onun kutsal sevgisi taşıyor içimizden,

Gökler dolusu selâm, ölmez “Ata"ya bizden!..

 

Cemal Oğuz ÖCAL