ÇÜNKÜ ANNEM

Çünkü annem bir yorgun zorunluluk
Yüzünde içi çiçekli eski kutu duruşu
Neydi unuttuğu mutfağa girip çıkarken?
Dalgınca boyayıp duruyordu kirli göğü

Annem yelkovanın bıkkın dönüşü
Tek katlı evlerde mutluluklar aradı. Yok.
Çok çocuklu evlerde cıvıltılar istedi.Yok.
Çukur yerlerinde geçmişin titreyişi
Toz suretinde yapışmış anılar duvara

Annem bir tekerlemeydi odalarda
Geçkin yazlarla soldu ahşap düşleri
Eski bir telaşın dinmez sancısında
Ağlardı annem gülmek gibi dururken
Küçülür incelirdi aya baktıkça

Annem balkıyan bir göl gülümsemesi
Bir kuşun uçuverişi gibi kolay ölümler çağı
Rahat yataklarda dikeni batar gecenin
Örterken annem yıllanmış perdesini
Babam bir ünlemdi akşamla uzayan
Annem ki deltaların yazılmamış tarihi