Son Akşam Yemeği, Leonardo'nun İncillerin dördünde de (Hristiyan Yeni Ahit'teki kitaplar) kronikleşen bir olayı görsel olarak yorumlamasıdır. İsa çarmıha gerilmeden önceki akşam havarilerinden biri tarafından ihanete uğradı, onları yemek için bir araya topladı, onlara neyin geldiğini bildiğini söyledi ve ayaklarını yıkadı (Rab'bin gözleri önünde her şeyin eşit olduğunu sembolize eden bir jest). Birlikte yiyip içtiklerinde, Mesih, öğrencilerine, onu anmak için gelecekte nasıl yiyip içecekleri konusunda açık talimatlar verdi. Hâlâ uygulanan bir ritüel olan Efkaristiya'nın ilk kutlamasıydı.

Özellikle, Son Akşam Yemeği, bu hikayede, İsa'nın gün doğmadan önce bir öğrencinin ona ihanet edeceği bombasını attıktan sonraki birkaç saniyeyi tasvir eder ve on iki kişi de bu habere farklı derecelerde korku, öfke ve şokla tepki verir.

Leonardo bu kadar büyük bir resim üzerinde çalışmamıştı ve fresklerin standart duvar ortamı konusunda hiçbir tecrübesi yoktu. Boya, deneysel pigmentler kullanılarak doğrudan kuru sıva duvarında yapılmıştır ve pigmentlerin ıslak sıva ile karıştırıldığı fresklerin aksine, zaman testine iyi dayanamamıştır. Bitmeden önce bile boyanın duvardan dökülmesiyle ilgili sorunlar vardı ve Leonardo onu tamir etmek zorunda kaldı. Yıllar geçtikçe parçalandı, tahrip edildi, bombalandı ve restore edildi (28.05.1999 tarihinde, Leonardo da Vinci'nin şaheseri Son Akşam Yemeği adlı tablo, 22 yıl süren restorasyon çalışmalarının sona ermesiyle İtalya'nın Milano kentinde yeniden sergilenmeye başlandı). Bugün muhtemelen orijinalin çok azına bakıyoruz.

Resme son zamanlarda duyulan ilginin çoğu, resmin içinde gizli olan ayrıntılara odaklandı, ancak dikkati bu 'gizli' ayrıntılara yönlendirirken, çoğu insan çalışmanın sunduğu inanılmaz perspektif duygusunu gözden kaçırıyor. Odanın uzak görünen arka duvarına ve arkasındaki tepeleri ve gökyüzünü gösteren pencerelere açılan resimdeki duvarların keskin açıları. Bu pencerelerden gösterilen gün türü, parçanın merkezinde, İsa figürünün çevresinde yer alan dinginlik hissine katkıda bulunur.

Son Akşam Yemeği Düzeni

Leonardo, Son Akşam Yemeği'nin perspektif yapısını, kaybolma noktasının Mesih'in sağ tapınağının hemen arkasında olacak şekilde dengeledi ve beyninin merkezinin veya sensus communis'in fiziksel konumuna işaret etti. Bu noktadan radyal yönlerde bir ip çekerek, altı tavan sandık kolonunun masa uçlarını, zemin çizgilerini ve ortogonal kenarlarını işaretledi. Ufuk çizgisinin sağ ve / veya sol kenarından, 12 sandık sırasının yatay çizgileri için noktalar belirleyerek, sandık köşelerine kadar çapraz çizgiler çizdi.

Leonardo, simetri sevgisiyle tanınıyordu. Son Akşam Yemeği'nde, düzen büyük ölçüde yataydır. Büyük masa, arkasındaki tüm figürlerle birlikte görüntünün ön planında görülmektedir. Resim büyük ölçüde simetriktir ve İsa'nın her iki tarafında aynı sayıda figür vardır. Yukarıdaki şema, Son Akşam Yemeği'nin perspektifinin, figürlerin kompozisyonunun mimari yönlerini ve konumlandırmasını vurgulayan kilit noktalardaki bir dizi işaretle nasıl çalıştığını göstermektedir.

Başyapıt Hakkında Bilmeyebileceğiniz 10 Gerçek

1. "Son Akşam Yemeği"nde kim kimdir?

Yukarıda isimler gösterilmektedir.

2. "Son Akşam Yemeği"nin Sırrı

Son Akşam Yemeği, birçok ünlü sanatçı tarafından boyanmış çok popüler bir dini sahnedir. Kendisinden önceki ve sonraki sanatçıların aksine, Leonardo da Vinci Jusus Mesih'e haleler koymamayı seçti. Birçok sanat tarihçisi Leonardo da Vinci'nin Tanrı'ya değil doğaya inandığına inanır. Leonardo'ya göre doğa Tanrı'dır, bu yüzden freskteki her karaktere sıradan insanlar olarak davrandı.

3. "Son Akşam Yemeği" başarısız bir denemedir.

Rönesans ustalarının ıslak alçı duvarlara boyadıkları geleneksel fresklerin aksine da Vinci, İtalya'nın Milano kentindeki Santa Maria delle Grazie manastırında kuru, sızdırmaz bir alçı duvar üzerinde tempura boyası ile deneyler yaptı. Ancak deney başarısız oldu, çünkü boya düzgün bir şekilde yapışmadı ve iş bittikten sadece birkaç on yıl sonra pul pul dökülmeye başladı.

4. Dökülen tuz semboliktir.

Sanat eserinde sembolizmle ilgili spekülasyonlar çoktur. Örneğin, birçok bilim insanı Yahuda'nın dirseğine yakın dökülen tuz kabının anlamını tartışmıştır. Dökülen tuz, kötü şans, kayıp, din veya yeryüzünün tuzu olarak İsa'yı sembolize edebilir.

5. Yılan balığı mı ringa balığı mı?

Akademisyenler, da Vinci'nin yemek seçimine de dikkat çekti. Her biri kendi sembolik anlamını taşıdığı için masadaki balığın ringa balığı mı yoksa yılan balığı mı olduğu konusunda tartışırlar. İtalyancada yılan balığı için kelime "aringa" dır. Benzer kelime olan "arringa", aşılamak anlamına gelir. Kuzey İtalya lehçesinde ringa balığı için kullanılan kelime "renga" dır ve dini inkar eden birini de tanımlar. Bu, İsa'nın elçisi Petrus'un kendisini tanıdığını inkar edeceği şeklindeki İncil tahminine uyuyordu.

6. Da Vinci, tek noktalı perspektife ulaşmasına yardımcı olmak için bir çekiç ve çivi kullandı.

Başyapıtı bu kadar çarpıcı kılan, resmedildiği perspektiftir ve bu da izleyiciyi doğrudan dramatik sahneye adım atmaya davet eder. Bu yanılsamayı başarmak için, da Vinci duvara bir çivi çaktı ve ardından, resmin açılarını oluştururken elini yönlendirmesine yardımcı olan işaretler yapmak için ona bir ip bağladı.

7. Mevcut duvar resmi %100 da Vinci'nin eseri değildir.

20. yüzyılın sonunda, restoratör Panin Brambilla Barcilon ve ekibi, eklenen boya katmanlarını kaldırmak ve orijinali olabildiğince doğru bir şekilde eski haline getirmek için mikroskobik fotoğraflara, çekirdek örneklerine, kızılötesi reflektoskopi ve sonara güvendi. Eleştirmenler, bugün var olan tablonun yalnızca bir bölümünün Leonardo da Vinci'nin eseri olduğunu iddia ediyor.

8. Orijinalin üç erken nüshası mevcuttur.

Giampietrino da dahil olmak üzere da Vinci'nin üç öğrencisi, 16. yüzyılın başlarında resminin kopyalarını çıkardı. Giampietrino, şu anda Londra Kraliyet Sanat Akademisi'nde bulunan tam ölçekli bir kopya yaptı. Tuval üzerine yapılan bu yağlı boya, eserin son restorasyonu için birincil kaynaktı. Andrea Solari'nin ikinci kopyası Belçika'daki Leonardo da Vinci Müzesi'nde, Cesare da Sesto'nun üçüncü kopyası ise İsviçre'deki Saint Ambrogio Kilisesi'ndedir.

(Yukarıda, Son Akşam Yemeği Kopyası - Giampietrino tarafından)

9. Resim aynı zamanda bir müzik notasıdır.

İtalyan müzisyen Giovanni Maria Pala'ya göre da Vinci, "The Last Supper" a müzik notalarını dahil etti. 2007'de Pala, sahnede gizlendiği iddia edilen notalardan 40 saniyelik bir melodi yarattı.

İzlediğim bir belgesellerde ekmeklerin durdukları yer olmasıydı sanırım onları kullanarak gerçekten bir melodi çıkarılıyordu hatta bu melodinin ilk ve son notası aynıydı ve öylece kendini tekrar edebiliyordu...

10. Resim ihmal ve istismarın kurbanı oldu.

1652'de manastır sakinleri, kötüleşen resmin duvarına yeni bir kapı kesti ve İsa'nın ayaklarını gösteren sanat eserinin bir kısmını kaldırdı. 18. yüzyılın sonlarında, Napolyon Bonapart'ın askerleri bölgeyi ahıra çevirdi ve mermilerle duvarı daha da tahrip etti. II.Dünya Savaşı sırasında Naziler manastırı bombalayarak çevredeki duvarları enkaza çevirdi.

kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/28_May%C4%B1s https://www.leonardodavinci.net/the-last-supper.jsp