"Önceliği olmadığım insanlar için üzülmeyi bıraktım."

"Küçük kuşu Tanrı yaratmış, çocuklara dünyayı keşfederken yardımcı olsun diye. Küçük kuşa daha fazla ihtiyaç duymayan çocuklar onu Tanrı 'ya iade ederler. Tanrı da senin gibi akıllı çocuklara verir. Hoş değil mi?"

"... demek istediğim, ben artık küçük kuşumun varlığından şüphe duymaya başladım. Küçük kuşum gerçek değilse içimdeki bu konuşan ve etrafı gören şey nedir ki? "

"Ne hüzün öldürür insanı ne de hasret..."

İnce düşünen incinir...

Birini sevmeyi bıraktığında, içinde ölmeye başlar.

Sana ait olan seni bulur.

-Elimden gelse, seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.

-Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?

-Gider gibi yaparız.

"-Önemi yok onu öldüreceğim."

"-Ne diyorsun sen, babanı mı öldüreceksin?

-Onu yüreğimde öldüreceğim, artık sevmeyerek… Ve bir gün büsbütün ölecek.

Sevinç yürekte ışıldayan bir güneştir.

"Eksik olan bir şey vardı. Yeniden eskisi gibi olmamı, belki de insanların iyi olduğuna inanmamı sağlayabilecek önemli bir şeydi bu eksik olan "

-Neden ders alıp benim gibi yapmıyorsun?

+Ne yapıyorsun ki?

-Hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına uğramıyorum...

Büyükler birtakım masallar anlatıyorlar ve çocukların her anlattıklarına inandıklarını düşünüyorlar.

Onu aklımdan çıkaramıyordum. Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.

Bir şeylere inanmaya hazır olmadıkça, her şeye baştan başlamak zordu ..

Kalbimiz kocaman olduğu sürece sevdiğimiz her şey içine sığar.

Gülüyorduk ve bütün felaketler uzaklarda kalmıştı.

Yüreği soğuyanın savaşı biter.