Bugün sizinle bir küçük etkinlik yapalım. 5 yıl önceki halimize ve 5 yıl sonraki halimize birer mektup yazalım. Kısa ama öz bir mektup. O zamanki halimize neler söylerdik? Hadi ben başlıyorum.

5 YIL ÖNCEKİ KENDİME MEKTUP

Sevgili caterpillar,

5 yıl sonra olduğun kişi ve olduğun yerden gurur duyacaksın. Olman gereken yerde ve olman gereken insanların yanındasın. Hayatında fazlalık olan, gereksiz olan ne varsa çıkarmayı başardın. Şimdi yanında olanlar değil 5 yıl sonra yanında olan insanlar. Bunu bilmek şimdi seni üzecek ama emin ol sonrasında nasıl bir mutluluk olduğunu anlayacaksın. Bırak şu an yanındakiler kimi üzüyorsa, kimi güldürüyorsa yapsınlar. Yoluna onlarla devam etmeyeceksin, zamanını kendine harca. Yolda yanında onlar olmadığı için üzülmeyeceksin. 5 yıl sonra geri dönüp baktığında “İyi ki gittiler de şimdi yanımdaki insanlar var!” diyeceksin.

Ama şu an olduğun yerden ve olduğun insanlardan da pişmanlık duyma, onlar sayesinde büyüyorsun bunu da aklından çıkarma. Boş vaki öldürmekten artık vazgeçmelisin. Daha fazla kitap kurcalamalısın. Kendini geliştirmeyi ertelemekten vazgeç.

5 yıl sonrasından sesleniyorum; evet olduğun yerden ve kişiden gurur duy ama burası son durak değil. Kendine katacağın çok şey var, bu noktaya geldiğinde de devam et. Gurur duy ama asla böbürlenme. Hatalarını kabul etmekten çekinme.

Mutlu et ki mutlu ol. 5 yıl sonrasına vardığında ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksın. Ama küçük bir ipucu: Gerçek mutluluk sevdiklerinin mutlu olmasında gizli. Sen beni dinle ve sevdiklerini mutlu etmekten çekinme.

Ayrıca burası çok güzel, gelmek için sabırsızlan ama asla acele etme.

5 YIL SONRAKİ KENDİME MEKTUP

Sevgili caterpillar,

Umarım kişisel gelişimin konusunda çok daha iyi bir noktadasındır. Söylenilen, anlatılan şey her neyse susup sonuna kadar dinliyorsundur. Söz kesmekten vazgeçmişsindir diye umuyorum. Ayrıca nihayet kendinle barıştığını umuyorum. Kendini sevmeyi öğrenmişsindir. Fakat bunu fazla abartmama kısmında umarım problem yaşamıyorsundur.

Hala sevdiğin yerde ve sevdiğin kişilerle, hatta hala doğru yerde ve doğru kişilerle olmak nasıl bir his? Kocaman bir tebessüm, koskocaman bir huzur diye tarif edebilir misin?

Editörlük nasıl gidiyor? Kendini bunca geliştirmek, yıllarını vermek ne kadar gurur verici tarif edilebilir bir şey mi?

Nihayet sana söylenilen her şeyi net olarak algılayıp hayatına uygulayabildin mi? Kendin için artık ‘daha kaliteli’ bir insan diyebilir misin?

5 yıl öncesinden sesleniyorum, senden beklentim çok büyük. Umarım bana ve daha da önemlisi hayatındaki insanlara hayal kırıklığı yaşatmazsın. Sana güveniyorum.

Şimdi sıra sizde! Yorumlarınızı bekliyorum...