Bugün, Asya ve Amazonlar'da aşiretler halinde ya­şamlarını sürdüren bu insanlar, has­talarını hala dans, büyü ve masaj­larla tedavi ediyorlar. Onlara, 20.000 yıl önce mağara duvarlarına resim yapan Taş Devri insanlarının torunları olarak bakılıyor...

Tüm eski medeniyetler ve özel­likle Hıristiyanlıkla bir bütün olan elle tedavi, içinde yaşadığımız yüz­yılda dindar ve garip huylu birtakım insanların koruması altına yaşamaya devam ediyor. Hala yaşayabilmesi­nin bir nedeni de, bilimsel tıbbın gü­nümüzdeki durumu... Modern tıp, hala birçok hastalığın tedavisini bu­lamamanın sıkıntısı içinde: mucize­vi ilaçların çoğunun kötü yan etkile­ri var... Kısa dönemde yan etki gös­termeyen bazılarının ise uzun vade­de çok başka sorunlara neden oldu­ğu bilmiyor... Bu yüzden elle tedavi, "tamamlayıcı tıp" gibi yeni bir an­lam kazanıyor. Ve bu anlam, özel­likle çok duygusal ayinleri ve tutucu dini akideleri olan Hıristiyan mez­heplerinin yayılmasıyla da destekle­niyor.

Bu yöntemin kullanıl­dığı ameliyatların sayısı da son yıl­larda hızlı bir artış kaydediyor... Ör­neğin; Liverpool'daki Walton Hasta­nesi'nin ağrı ünitesi ile Londra'daki Hammersmith Hastanesi'nin kanser ünitesi, bu yöntemi kullanan ciddi tıp kurumları olarak tanınıyorlar...

Ama, modern tıbbın uygulayıcı­ları ve onlara güvenen geniş kitlele­rin kafasında oluşan sorular değiş­miyor: Bu konuda yapılan araştırmalar­dan. "Kuruntu, elle tedavide büyük rol oynuyor" görüşüne karşı binler­ce kuruntusuz insanın her yıl şifacı­lara gittiği: ya tamamen iyileştikleri ya da kendilerini daha iyi hissettik­leri konusunda gerçekler göze çarpı­yor. En şüpheciler bile bazı insanla­rın kendilerini daha iyi hissettikleri­ni inkar edemiyorlar.