"Dünkü bahar güneşi karnaval eğlencelerine güç verdi. Akarca Yokuşu'ndan ve Kurtuluş Caddesi'nden binlerce insan Tatavla'ya aktı. Pangaltı Katolik Mezarlığı'ndan, Kurtuluş'taki Ayios Dimitrios Kilisesi'ne kadar, yol kalabalıktan geçilmiyordu. Eğlencenin merkezi her zamanki gibi Ararat Gazinosu civarıydı. Kilisenin önündeki meydan, oynanan kasap havaları ile panayır yerine dönerken; kilisenin duvarına dayanarak hatıra fotoğrafı çektirecek müşteri bekleyen seyyar fotoğrafçılar da iyi iş yaptılar." Her yıl 'Büyük Perhiz'den ön­ce düzenlenen Tatavla Kar­navalı, 8 Mart 1938 tarihli 'Apoveymatini' gazetesinin sayfalarında böyle yer alır.

İstanbullu Rumların çok sevdiği karnaval eğlenceleri­nin sahnesi, genellikle Galata ve Pera semtleridir. Buna rağ­men, İkinci Dünya Savaşı yıl­larına dek, İstanbul'da 'kar­naval' denilince akla ilk gelen yer, Tatavla (bugünkü Kurtu­luş)   olmuştur.  Yani Tatavla semtinin asıl şöhreti, gelenek­sel karnaval eğlencelerinden gelir. İstanbullu Rumların 'Apok­ria' adını verdikleri ve üç hafta süren karnaval eğlenceleri, de­ğişken takvime göre, Şubat so­nu veya Mart başında çeşitli eğ­lencelerle kutlanır; bu eğlence­ler, mutlaka pazartesi gününe rastlayan 'Kathara Deftera' gü­nü doruğuna ulaşır ve son bu­lur. İstanbulluların 'Baklaho­rani' günü de dedikleri, bu günden sonra, kentin Rum halkı evlerine kapanır, zamanı perhiz ve ibadetle geçirerek Büyük Paskalya Yortusu'nun gelmesini bekler.

Türkler, artık belli bir ya­şa ulaşmış İstanbulluların bile belleklerinden yavaş yavaş si­linmekte olan 'Apokria' kar­navallarını pek fazla yaşama­mış ve bu 'cümbüşe' uzak dur­muşsalar da, yanı başlarında sürüp giden 'eğlencelere, alay­lara ve tuhaflıklara' pek de kayıtsız kalmamışlardır. Karnaval eğlenceleri, ki­milerine göre, halkın yılın bir­kaç günü biraz taşkınlık yaparak rahatlamasını sağlayan masum bir eğlence; kimilerine göre ise dini ve toplumsal ku­ralları hiçe sayan bir 'felaket' idi! Nitekim, Karamanlı yazar Evangelinos Misailidis, bu 'taşkınlık dolu günleri' şöyle yorumluyordu:

"Bu tür eğlencelere ibret almak için hayatta bir kere gi­dilmeli, ancak tekrarından ah­laki ve toplumsal açıdan sakı­nılmalıdır. Gençler veya kır­kından sonra azanlar, çeşitli kılıklara girerek, yüzlerine maskeler takarak eğlencelere katılırlar. Herkes maskeli ol­duğu için tanınmadan kaça­mak yapmak isteyenler için bulunmaz bir fırsattır."

Yine de 'Kathara Deftera' günü, Tatavla halkı kadar, İs­tanbul'un diğer semtlerinden akın akın gelen Rumlar da Ararat, Panorama, Akropolis, Paris, Lemonia gibi meyhane ve gazinolarda gönüllerince eğlenirler; boy boy, renk renk maskeleriyle, karnaval kıya­fetleriyle, laternaların eşliğin­de, güle oynaya Dolapde­re'den Akarca Yokuşu yoluy­la Tatavla'ya tırmanırlardı...