Çanakkale’de çok kritik bir durumda, hücum eden düşmanı mutlaka durdurmak gerekince, Mustafa Kemal elinde o anda başka hazır bir kuvvet bulunmadığı için, süvarileri feda etmekten başka çareleri kalmadığını gördü.

Kumandanları Esat Bey’i çağırdı. Emrini verdi. Esat Bey’de:

“Baş üstüne!..” deyince Yarbay Mustafa Kemal, galiba kavrayamadı düşüncesiyle sordu:

“Ne demek istediğimi anladınız mı?”

“Evet efendim, ölmekliğimizi emrettiniz!”

Aradan seneler geçti. Esat Bey, Paşa olarak Vahdettin Hükümeti’nin İstanbul Polis Müdürlüğü görevinde bulundu. Yani, Atatürk’e karşı cephe alanların safında... Hal böyleyken Atatürk, sırf Çanakkale'de ölüm emrini 'Baş üstüne!' diye kabul eden ve bilhassa durumu, kumandanı gibi bir liyakatle kavrayıp kabiliyetini gösteren Esat Bey’i sevmekte, saymakta devam ediyordu.

 

Kaynak: Niyazi Ahmet Banoğlu, Nükte ve Fıkralarla Atatürk, İstanbul 1967, s. 121