Vefa: Arapça vafa kelimesinden gelir. Sözünde durma, borcuna sadık olma anlamındadır. İlginç olarak vefat kelimesi de aynı kökten gelir, yani sözünü tutmuş ve borcunu ödemiş olarak bu dünyadan ayrılmak.
Bedava: Farsça badavar kelimesinden gelir. Bad; rüzgar ve avar; gelmek yani rüzgarın getirdiği anlamındadır. 1680 ve 1876 yıllarına ait iki kaynakta badı heva kelimesi aynı anlamda kullanılmıştır.
Sulh: Arapça slh kökünden gelir. Barış anlamındadır. Salah kelimesi iyi, uygun, yararlı olma durumudur. Musalaha kelimesi de barışmak anlamında kullanılır.

Paçavra: Farsça paçe ve avre kelimelerinin birleşmesi ile oluşur. Paçe; ayak ve avre; bez demektir. Yani değersiz, eski bez parçası demektir. En eski rastlanan eser 1680 yılına ait bir sözlüktür ve 'paçavre; eskimiş bez parçası' şeklinde geçer.
İlginç: Türkçe kökenlidir. İlgi kelimesine inç eki getirilerek oluşturulmuştur. İlgi çeken anlamındadır. TDK sözlüğüne 1955 yılında girmiştir.
Adem: Arapça dm kökünden, adam kelimesinden gelir. Yokluk anlamındadır. Kelimenin geçtiği en eski kaynak 1330 yılı Garib-name adlı eserdir.

*Kaynak: Türkçe Etimoloji Sözlüğü