Ramazan: Arapça ramadan kelimesinden gelir. Ramad kelimesi kuru sıcak anlamındadır. Hicri ayların 9'uncusudur.
Oruç: Orta Farsçada ruze kelimesinden geldiği düşünülüyor. Ruze gün demektir. Zamanla dilimizde oruç denilerek ibadet amacıyla yeme, içme gibi şeylerden belli bir süre kendini alıkoyma anlamında kullanılmıştır.
İmsak: Arapça aynı kelimedir. Sakınmak, kendini tutmak anlamındadır. Her gün için oruca başlama ve bitirme vakitlerini gösteren listeye imsakiye adı verilir.
Sahur: Arapça aynı kelimedir. Seher vakti (gün ağarmadan önce) yenen yemektir. Kelimenin geçtiği en eski kaynak Kıpçak Türkçesi Sözlüğüdür.
İftar: Arapça aynı kelimedir. Oruç açılışı ve bu sırada yenen yemek anlamındadır.
Fitre: Arapça fıtra kelimesinden gelir. Ramazan ayında verilen sadaka anlamındadır.

Teravih: Arapça taravih kelimesinden gelir. İki iş arasında soluklanma, dinlenme anlamlarındadır. Ramazan ayında yatsı namazından sonra kılınan namaza da bu isim verilir.
İtikaf: Arapça aynı kelimedir. Bir kenara çekilme demektir. Ramazan ayının son 10 gününü camide ibadet ile geçirmek anlamında da kullanılır.
Kadir: Arapça kadr kelimesinden gelir. Kıymet, değer, güç anlamlarındadır ve öneminden dolayı Ramazan ayının 26. gününü 27. gününe bağlayan geceye bu isim verilmiştir.
Bayram: Orta Farsçada patram kelimesinden gelir. Neşe, mutluluk, huzur, sakinlik anlamlarındadır. 1070 yılı Divan-i Lugat-it Türk eserinde badram veya beyrem olarak geçer. 1300 yılından sonra bayram olarak kullanılır.

*Kaynak: Türkçe Etimoloji Sözlüğü ve TDK Sözlüğü