Meyve: Farsça meve veya mive kelimesinden gelir. Geçtiği en eski eser 1300'ler Mukaddimetü'l-Edeb adlı eserdir.
Elma: Öz Türkçedir. 1070 yılı Divan-i Lugat-it Türk eserinde hem almıla hem alma olarak geçer. Moğolca karşılığı elçin kelimesidir.
Portakal: İtalyanca portogallo (Portekiz) kelimesinden gelir. İlk olarak 1800'ler Kenz-ül İştiha Tercümesi adlı eserde Portekiz turunç meyvesi olarak geçer.
Üzüm: Öz Türkçedir. -üz koparmak demektir. İlk olarak 1070 yılı Divan-i Lugat-it Türk eserinde üzüm olarak geçer.

Kiraz: Yunanca kerasi kelimesinden gelir. İlk olarak 1300'ler Codex Cumanicus eserinde kiras olarak geçer.
Armut: Farsça urmod-armud kelimesinden gelir. İlk olarak 1070 yılı Divan-i Lugat-it Türk eserinde armud olarak geçer.
Kavun: Öz Türkçedir. Uygurca kaynaklarda aslı kağun veya kabun'dur.
Karpuz: Yunanca karpos kelimesinden gelir. 1300'ler Kitabü-l İdrak adlı eserde karbus olarak geçer.

Muz: Arapça mevz veya muz, Farsça moz kelimesinden gelir. Geçtiği en eski kaynak Evliya Çelebi Seyahatname'sidir.
Şeftali: Farsça şaftalu (şaft; kaba ve alu; erik anlamındadır) En eski kaynak 1500'ler Kitabü-l İdrak Haşiyesi'dir.
Çilek: Dilimizde çigelek kelimesinin değişimi ile oluşmuştur. Çige, meyvenin etli-sulu kısmına verilen addır. 1533 yılı Regola del Parlare Turco adlı eserde çiyalak veya çigelek olarak geçer.
Nar: Farsça nar-anar-enar kelimesinden gelir. 1341 Tezkiret-ül Evliya eserinde nar veya enar olarak geçer.

*Kaynak: Türkçe Etimoloji Sözlüğü