Alın: Al kökü ön demektir. -ın eki getirilerek oluşturulmuştur.
Burun: Bur kökü güzel koku yaymak anlamındadır. -un eki getirilerek oluşturulmuştur. Buhar ve buğu kelimeleri de muhtemelen aynı kökten türemiştir.
Ağız: Ağır veya yağır köküne -z eki getirilerek oluşturulmuştur. Çoğu organ isminin sonunda -z eki mevcuttur. Bu ek ikilik belirtir.
Kirpik: Kirpi kökünden gelir ve kıl, diken anlamlarındadır. Sonuna -k küçültme eki eklenmiştir.
Göz: Köz olarak kullanılan kelime kö kökünden gelir ve anlamı parlamaktır. Sondaki -z eki ikilik belirtir.
Kulak: İşitmek veya köle demek olan kul köküne -ak eki getirilerek oluşturulmuştur.
Çehre (yüz, surat): Aslı Çıray olan kelime Moğolcadır. Farsçada çihre olarak geçer.

Kaburga: Aslı kabirga'dır ve Moğol dilindedir. Yan, yamaç anlamlarındadır.
Ciğer: Aslı Cigar olan kelime Farsçadan gelmektedir. (muhtemelen halk arasında sigara için kullanılan cigara kelimesi, Fransızca cigare, İspanyolca cigarro kelimeleri de bu kelime ile ilişkili olabilir. Maya dilinde sic-duman anlamındadır.)
Göğüs: köküs-kövüs-kökür-kögüz kelimelerinden gelir. Sondaki -z eki yine ikilik belirtir. Kög; ses, kükreme anlamlarındadır.
Tırnak: Tırna kökü tırmalamak anlamındadır ve sonuna -k eki getirilerek oluşturulmuştur. Tarmak kelimesi de yırtıcı hayvan pençesi anlamındadır.

Kaynak: https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/1428704
Kaynak olarak alınan makalede 14. yüzyıl başlarında Kıpçak dilinde yazılan ve Kuman Kitabı olarak geçen eserden faydalanıldığı belirtilir.