Bazen öyle durumlar yaşanır ki kendimizi son derece gereksiz çıkışların içinde buluruz. Belki o dönemde yaşadıklarımız belki de karakterimiz bizim kontrolümüzü kaybetmemize sebep olur. Bir anda gereksiz yere yaşanan öfke patlaması yaşarız ve çevremiz için son derece korkutucu bir hal alabiliriz. 

Elimize geçirdiğimiz nesneler ile sinirlendiğimiz tarafa vurmayı aklımızdan geçirip elimize bir nesne bile alabiliriz. İşte bir anlık sinirle basit bir olayı bile çılgınca bir hale getirdik. Peki ya karşımızdaki kişi bizim tüm sinirimize rağmen normal durup, önce bizi sakinleştirip domra üzerimize gelmeye başlarsa? İşte bu anlık sinirimizin bizi yerin dibine soktuğu andır.

Bir anda yaptığımız davranışın saçmalığının farkına varırız ve üzerimize gelen insana karşı bir şey yapamaz hale geliriz. Sonrasında ise sevunmaya geçeriz ve konuşarak karşı tarafı durdurmaya çalışırız. Ama daha fazla saçmalamaktan öte bir şey yapmamış oluruz. Bir de karşımızda sakin duran kişinin eline büyük bir koz vermiş oluruz. Artık yapacak bir şeyimiz de kalmaz.