BU HİKAYE KA' NIN HİKAYESİDİR (5)

Yaşadığı yer çok soğuktu Ta'nın. Uyumak çok zor. Ateş de sönmek üzere. Yine kurtlar uluyor dışarıda. Ailemi daha fazla burada koruyamam diye düşündü. Gideceklerdi buralardan. Ertesi sabah erkenden yola çıkmalı. Ateşi canlandırdı ve uykuya daldı.

Yine aynı rüyayı görüyordu. Atası Ka'dan beri anlatıldığı söylenen masaldı bu. 10 yaşlarındaydı. Gökte güneşten başka bir sürü ateş topu vardı. Peşpeşe yere düşüyorlardı. Her yer yanıyordu. Şehrin her yerinden alevler yükseliyordu. Evine doğru koşuyor ama koştukça şehir daha da uzaklaşıyordu. Kendini aniden kıyıda buldu. Herkes tahta büyük kayıklara atıyordu kendini. Ta da birine atladı. Hemen küreklere sarılıp uzaklaşmaya başladılar. Birisi 'BATIYA yönelin' diye sesleniyordu, diğeri 'Arkaya sakın bakmayın' diye bağırıyordu. Ta, kendini tutamayıp son bir kez, sulara gömülürken dumanların yükseldiği şehrine baktı. Gerisi karanlık, çok karanlık...

Aynı yerde uyandı. Rüyanın gerisini görmek için her seferinde tekrar uyumaya çalışır ama bir türlü göremezdi. Masalın sonunu hatırlıyamıyordu. Ataları nasıl ve neden geldi buralara. Diğer kayıktakilere ne oldu. Belki de hiç öğrenemeyecekti. Hava çok soğuk. Ateşi canlandırdı.

Devam edecek...