Sizlere unutkanlığımdan biraz bahsetmek isterim. Umarım anlatacaklarımı unutmadan bunu başarabilirim. Gerçekten abartmıyorum. Bu yazıya karar verince bir başlık bulmuştum ve onu unuttum. Asla hatırlayamadığım için size böyle bir başlık seçtim.

O kadar unutkanım ki kendime hatırlatan notlar yazıp her yere asarım. Elime yazarım, telefona hatırlatıcı ayarlar, buzdolabına kağıt yapıştırırım. 

Yani çevrem ve kafamın içi fotoğraftaki gibi not kağıdı yığını gibidir. Peki işe yarıyor mu? HAYIR. Çünkü ben o kağıtlara bakmayı unutuyorum.

Arkadaşım bana ne kadar unutkan olduğumu bildiği için ajanda almış, balım benim. Lakn ben ya o ajandaya not almayı unutuyorum ya da not aldıklarıma bakmayı... Ah bu ben!

Anneciğim, kıyamam, bana pekmez almış. Sabahları aç karnına içince unutkanlığa iyi geliyormuş. Harika! 

Fakat ben onu sabah aç karnına içmeyi hatırlayamıyorum ki. Keşke hatırlayabilsem.

Ben yaşıyorum, düşünüyorum; bir silgi zihnimden siliyor resmen hepsini. Madem unutacağım. Bari istediğimiz yerden başlayabilsek unutmaya.

İstediğimiz şeyleri unutmak mümkün olsaydı nasıl olurdu acaba? Ben bunu biraz düşüneyim, siz de bana eğer bu mümkün olsaydı neleri silmek isterdiniz yorumlarda bana söyleyin.