Son zamanlarda çevremde ve kendimde en çok fark ettiğim düşüncelerden birisi kimsenin çalıştığının karşılığını alamadığı yönünde oluyor. Bunu insanlar direk söylemiyor ama söylenen sözler bu yönde çıkıyor. Mesela bir kişi okuduğu okulun karşılığı olan bir işte çalışmadığını söylediği zaman aslında çabalarının karşılığını alamadığını da belirtmiş oluyor.

Mesela bir araba aldınız ve arabayı almadan önce size o arabanın saate 300 kilometre hıza çıktığı söylendi. Sonra siz arabayı aldınız ama arabanın en fazla 250 kilometre hıza ulaştığını fark ettiniz. Bu durumda bir insan ne hissederse gelinen son noktada pek çok insan bunu hissediyor. Kimse hak ettiği hayatı yaşamadığına inanıyor.

Peki gerçekten kimse bunu hak etmedi mi? Belki de aslında herkes hak ettiğimi yaşıyordur ama farkında değildir. Bir insanın hak ettiği hayatın bir ölçüsü de yok. Yani şunları yaparsan bu hayata ulaşırsın diye bir kural da yok. Sanırım hayat kaos dolu bir süreçten başka bir şey değil.

 

Çabaların karşılığı her zaman gelir mi?