Yahu caterpillar, nereden çıktı bu nostalji diyor musunuz? Hemen söylüyorum. Ben eski radyo, televizyon, film makinaları ve fotoğraf makinalarına çok ilgi duyuyorum çünkü.

Elbette ki bunun bir sebebi var. Sadece estetik zevk değil de dedeciğimin büyük katkısı var bunda. 

Benim canımın içi dedeciğim, film makinistiydi. Onun ben de film makinasıyla çekilmiş bir fotoğrafı var. O fotoğraf bana, bir insan bir fotoğrafı ne kadar sevebilir öğretiyor.

Dedemle başlayan bu ilgi, zamanla onların görüntüleri, işlevleri, ilkelliğin güzelliği derken arttı gitti.

İlkelliğin güzelliği dedim diye linç yemek istemiyorum. Evet tabii ki teknoloji çağındayız, her şey teknolojik. İşimizi de kolaylaştırdı kabul ediyorum. Ama o eskilerin ruhu kalmadı bence. Ben nostalji severim. O tadı, o ruhu, o dokuyu severim.

Mektup yazmayı, şipşak fotoğraf makinalarını severim. Ama yenilerini değil bakın. Elimde yeni nesil şipşak fotoğraf makinası da var. Bir de eski tip olanı var. İnanın bana aynı tadı vermiyor. 

Evet teknoloji ilerledikçe belki çok daha kaliteli fotoğraflar elde ettik. Kabul ediyorum. Ama bir siyah beyaz fotoğrafla, 4K görüntü kalitesindeki fotoğraf aynı ruhu taşıyor mu sizce?

Sizce görüntü kalitesi yüksek olan daha çok ruha sahip olabilir. Daha gerçekçi durduğu için, yaşıyor hissi veriyor olabilir. Bunları kabul ediyorum.

Bahsetmek istediğim şey sanırım fotoğrafın hikayesi. Eski fotoğraflar, hele ki siyah beyaz olanlar. Bana yaşanmışlıklar ve hikayeler olarak çok daha dolu dolu geliyor.

Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?

Neredeyse bunun aynısı olan bir fotoğraf makinam var. Bakmak bile beni mutlu ediyor. Ayrıca beni böylesine güzel bir şeye tutkun eden canım dedeciğimi çok seviyorum. <3