Şüphe insanın güvensizlik halinde ortaya çıkan ve onu kitli bir kapı gibi kirleyen bir durumdur. Bazen şüphe denilen şey öyle bir noktaya gelir ki insanı korumaktan çok daha büyük hatalara sürükleyebilir. İnsanın kendi üzerine kitlediği durumların onu bitirmesi son derece acıklı bir durumdur.

Şüphenin yarattığı güvensizlik insanı başka insanların söylediği her şeye karşı kapatır. Ama ya karşıdaki insan doğruyu söylüyorsa? İşte burada şüphe gereksiz bir hal alır ve insanı doğrulardan uzaklaştırıp onu kendi kafasında kurguladığı kendi gerçekliğine hapsetmeye başlar.

Bu hapsolma hali ise sonunda insanı büyük bir şok yaşamaya doğru götürür. Çünkü gerçekler günü geldiğinde durdurulamaz bir şekilde insana çarpar ve onun bütün duvarlarını yıkarak ilerler.