Kızın babası, eski deyimle, muvaffakat eder ve hemen so­rar:

 

"İçeri mi, dışarı mı?"

 

Eğer 'içeri' olursa, damat içgüveyi gelir; dı­şarı olursa, kız damadın evine gelin gider. Bu sorun da çözüldük­ten sonra 'ağırlık' yani düğün öncesi kıza verilmesi gereken para (mihri müeccel) verilir. Bu para iki tarafın sosyal du­rumuna uygun bir miktarda olur. 'Mihri muaccel' ise ni­kâh bedelidir. Sonra da sıra, evlilik akdini uygulayan 'İmam Efendi'nin nikâh ilmü­haberini mahkemeye tescil et­tirmesine gelir.

Düğünün nikâhtan önceki bir safhası da damadın nişan takımını göndermesidir. Nişan takımı, kadife üzeri­ne gümüş kakmalı küçük, zarif bir çekmeceden, bir bohçadan ve bir tabladan olu­şur: Çekmece­ye, minik billur şişelerde, misk, amber, gül ya­ğı gibi kokular konulur. Züm­rüt, yakut ya da elmas bir ni­şan yüzüğü de çekmecededir. Sırmalı nişan bohçasında ise, kızın gelinlik elbisesinin ku­maşı yer alır. Süslü bir tablaya sıralanan zarif sepetlerde de şeker ve şekerlemeler, kurabiyeler, kaymaklı-fıstıklı lâtilokumlar vardır. Salı günü 'Gelin Hamamı', Çarşamba 'Kına Gecesi', Perşembe 'Yüz Yazısı' ve Cuma da 'Paça Günü'dür...

Eğer gelin, güveyin evine giderse, çeyizi Pazartesi günü gönderilir... Salı günü 'Gelin Hamamı', Çarşamba 'Kına Gecesi', Perşembe 'Yüz Yazısı' ve Cuma da 'Paça Günü'dür... İşte, Sadberk Hanım Mü­zesi'nde, eski zaman düğünle­riyle doğrudan bağlantılı dört ayrı vitrinde, bu özel günlerin giysilerini, malzeme ve akse­suarlarını izleme fırsatı bu­luyoruz.

'Gelin Hamamı' malzemesinin sergi­lendiği vitrinde, peşta­mal (futa), işlemeli havlular ve başörtüsü olarak kullanılan çevreler göz alıyor. Bu arada işlemeli bir hamam bohçası, gümüş kaplama nalınlar, ayna ve ta­rak da vitrindeki 18 ve 19. Yüzyıl parçalarını tamamlıyor.