İnsanları hayvanlardan ayıran yegane şeyin düşünmek olduğu söylenir. Ancak mesele sadece düşünmek değildir. Düşünmek insanları hayvandan ayıran bir özellik olsa da, bunun haricinde insanı hayvandan ayıran bir özellik daha vardır. O da bir insanın iradesiyle ilgilidir. Bu, hayvanda yoktur. Hayvan, içgüdüleri o anda ona neyi söylerse, onu yapan bir canlıdır. Örneğin, bir hayvan aç kaldığı zaman, onun yemek yemeden durmasını pek bekleyemeyiz.

Veya bir hayvan yavrusu olduğu zaman, genellikle o yavruyu içgüdülerine göre ya bir kenarda bırakır, veya o yavruya bakmaya devam eder. Ancak insanlar, iradelerini ortaya koyarak, hayatta içgüdülerin söylediği şeyleri reddedip, akıllarının söylediği şeyi yapma potansiyeline sahiptir. Örneğin, içimizden gelen yegane şeylerden birisi eğlenmek, hayatın tadını çıkarmak olsun, ki bu genelde böyledir.

Peki, bu şartlar altında bir insan çalışmaya istekli veya çalışmaya geniş zamanla ayıracak durumda olabilir mi? Genellikle olmaz. Ancak bunu yapabilecek potansiyelidir ve bazı insanlar bunu yapar. Eğlenceyi ve hazzı bir kenara bırakıp, kendi planladığı gelecek uğruna çalışmaya başlar. Bu, insanı hayvandan ayıran bir diğer özelliktir. İradeli olmak. Bu sebepten dolayı, iradeli olmak ve düşünebilmek aslında bir bütün halinde insanı hayvandan ayıran özelliklerdir.