İnsanlar medeniyet kurup toplu halde yaşamaya başladıklarından beri yöneten insanların en önemli gündemlerinden birisi toplumları nasıl yönetebilecekleri olmuştu. Krallar ve onun çevresinde olanlar için en büyük yönetim aracı Orta Çağ ve öncesinde inançlar üzerine olmuştu. Silahla yönetmek günümüzde bile etkili olan bir şeydir. Ama silah öldürür. Yönetenlerin amacı ise yok etmek değil egemen olmaktır. Bu sebeple silah pek kullanılmak istenen bir yol değildir. Ancak zaman geçtikçe insanların bir kısmı inançlarla yönetilemez hale geldiler. Çünkü yaşanan bazı yeni gelişmeler inançların insanların gözünde güvenilirliğini kaybetmesine yol açtı.

Zaman geçtikçe krallıklar dağıldı ve ortaya demokratik sistemle, seçimle yönetilen ülkeler çıktı. Seçimle yönetilen ülkeler için ise durum çok daha farklıydı. Demokrasilerde de yöneten aslında tek bir kişi. Bir düşünün siz A partisine oy verdiniz başka birisi ise B partisine oy verdi. Başka birisi de başka bir partiye oy veriyor olsun. Ne kadar çok parti olursa olsun aslında tüm partiler insanlara sunulmuş bir seçenektir. İnsanlar seçeneklerden birisini seçmek zorunda kalırlar ama seçilen tüm seçenekler aslında tek bir kişi ya da yapıya aitse o zaman yine tek bir kişi ya da yapı insanları yönetmiş olur. Seçim sadece bir aldatmaca olabilir. Bugün seçime ve demokrasiye inanan insanlar işte böyle yönetiliyor olabilir. Bugün insanlar inançlarla değil ama muhtemelen idealist görüşlerle yönetiliyorlar. Örneğin popüler kültür ve popüler kültürle sunulan tiplemeler son derece idealisttir.

Böylesine mükemmel görünüp yaşayan insanlar olamaz. Ama pek çok insan bir şekilde buna inanır ve popüler kültürün kendilerine sunduğu o aslında sadece tüketen ve hiçbir işe yaramayıp mükemmel yaşayıp görünen o insan tiplemesi gibi olmaya başlarlar. Bu uğurda kendi değerli zamanlarını boşa harcarlar. Ulaşılamaz ve sonunda işe yaramaz hayallerin peşinden insanları koşturmak da yönetmenin başka bir yoludur aslında. İnsanlar böylece yönetilebilir oluyorlar.