Nielawore
Kırılmaya alan açtığımda; zaman zaman kırılgan olabileceğimi ve bunun güçsüzlük olmadığını fark ettim. Yardım istedim ve bunun da zihinsel ve bedensel rahatlama sağladığını gördüm. Kırılmamayı düşünmek beni bedensel olarak ağırlaştırırken kırılabileceğimi kabul etmek beni dikleştirdi.
Duygularımı gözlemlemeye gönüllü oldum, kendimi daha iyi tanıyarak daha iyi ifade ettim. Hata yapabilmenin hafifliğiyle kendimi tanıttım, sürekli değişen ‘ben’i tanımaya gönüllülerle gerçek bağlar kurdum.
Duvarlarımı indirdiğimde herkesin kalbimi yumruklamayacağını, bazılarının da sarılmaya geldiğini gördüm. Ve yine zaman zaman yumruklarla karşılaşsam da o sarılmalar için yine duvarlarımı indirmeye gönüllü olduğumu gözlemledim.
Kırılmayı kabul etmenin cesaretiyle emin olmadığım yerlere adımlar attım. O adımlarda zaman zaman ayağıma dikenler battı, yabani otlarla boğuştum ama öğrenme yolunda olduğumu bilmek göğsümde kocaman bir alan açtı.
Kaynak: mindflown
Yorumlar
:( üzgünüm ki bu yazı stilini sevemedim gözümü alıyor...
Mavi arka plan yanlışlıkla olmuş :(
Yorum yazmak için lütfen giriş yapınız