Genellikle sanılanın tersine, çevre kirliliği 19. yüzyıldaki "sanayi devri­mi" ile doğmamıştı; zaten çok eski çağlardan beri vardı. Güney Paris Üniversitesinden çevrebilim uzmanı Prof. François Ramade, durumu şöy­le açıklıyor: "Hava kirliliği yakın çağlarda ortaya çıkmış bir olgu de­ğil. Tarihin bilinmeyen çağlarından beri var. Çünkü, ateşe egemen olma­yı başaran insan, doğal çevresini ina­nılmaz boyutlarda yıkmaya başladı. Ormanların bilerek yakılması da Batı Afrika ve Güneydoğu Asya'da bozkır alanlarının genişlemesiyle so­nuçlandı.

Tarihöncesi insanı­nın sık sık tutulduğu çevresel hastalık; Sinüzit, antrakoz

Orman yangını, tarihöncesi insanı­nın sık sık tutulduğu sinüzit ve antra­koz (akciğerlerde siyahlaşma) gibi hastalıkların başlıca nedeniydi. Ayrı­ca, bu düşüncesiz avcılar, mamut ya da eski Amerika bizonu gibi türlerin soyunu da kuruttular. Yaklaşık 8000 yıl önce tarıma geçme, ekosistemin fakirleşmesine, çölleşmeye ve orman örtüsünde geri çekilmeye yol açtı. Bu durum, en çok Ortadoğu'da ve Avrupa'da gözlemlendi. Milyonlarca yıl boyunca, bu olgulara ek olarak hava kirliliği de organik, yerel ve serpinti kaynaklı her durumda öne­mini korudu. Doğa ise, her defasında kendini yenileme ve düzenleme sis­temlerini harekete geçiriyordu.

Aşırı nüfus artışı: Avrupa, 700 yılında 27 milyon iken, 1300'de 73 milyonu geçmişti

Böylece Ortaçağ'a kadar gelindi. Çevrenin yediği ilk darbenin kayna­ğı, aşırı nüfus artışıydı. Avrupa'da yaşayanların sayısı 700 yılında 27 milyon iken. 1300'de 73 milyonu geçmişti. Bunu teknoloji alanındaki yenilikler izledi. Hava kirliliğindeki hızlı artış, hem kentlerin hem de sa­nayinin gelişmesine bağlı olarak art­tıkça arttı.