bubble30
Yeni nesile baktığımda ben böyle çalışmıyordum çünkü. Birinci sınıfı saymazsak, ben okulda öğretmenimi dinlerdim verilen ödevleri not defterime yazardım daha sonra eve gelince ödevlerimi yapardım tek başıma. Yani kimse beni çalıştırmadı derslerime. Performans ve proje ödevlerimi de tek başıma yaptım çok sıkışmadıkça yardım istemedim. Yani ödevler veliler yapsın diye verilmiyor ki? Benimle ilgilenen olmadı diye derslerimi tek başıma yapmadım. O ödevler benim ödevim olduğu için tek başıma yaptım. Yardım istediğimde tabii ki yardım etti ailem ama sonuç olarak ben yaptım. Şimdi çevremdeki insanlar ve çocuklarına bakıyorum. Ödevleri hep beraber yapıyorlar. Ders çalıştırıyorlar. Yani bilgi neredeyse onlara hep hazır geliyor. Böyle gözlemliyorum. Tek başıma ödev yaparken anlamadığım bir şey olduğunda ben ilk defterime bakardım sonra kitaba orada da yoksa başka kaynaklara ve en son aileme sorardım. Yani bilgiye kendim ulaşırdım. Bu da ayrı bir zevkti benim için. Böyle olmalıymış gibi geliyor. İleride hep beraber çalışamazsınız ki. Bilgiyi öğrenme şekliniz en çok ileride etkili oluyor. Mesela ben bir şeyleri sadece okuyarak anlayabilmeyi çok isterdim ama yazmam lazım iyice anlamam için. Demem o ki öğretmenden ve kitaplardan ziyade anneden babadan anlayan çocuğunuzu üniversitede de aynı şekilde çalıştırabilecek enerjiniz olacak mı? Sizce yararlı mıdır bu? Yararlı diyenlere de kesinlikle sonsuz saygım var. Sadece fikrimi söylüyorum.
Siz ne düşünüyorsunuz? Ve siz küçükken nasıl ders çalışırdınız?
Yorumlar
amma konuşmuşum
Ben de öyle ders çalışıyordum
Yazarak çalışırdım
Yorum yazmak için lütfen giriş yapınız