Bir avcı tuzak kurmuştu. Kuş tuzağa yakalanınca avcıya dedi ki; sen bir oturuşta koyun yiyorsun benimle doymazsın ki. Bırak gideyim. Bırakırsan sana çok değerli üç öğüt vereceğim. Birinci öğüdü beni eline aldığında vereceğim. İkinci öğüdü evinin damına konunca vereceğim. Üçüncü öğüdü de karşıki ağacın dalına konunca vereceğim. Bu öğütlerle bahtın açılacak. Avcı tamam der ve kuşu eline alır. Kuş birinci öğüdünü verir: Olmayacak söze kim söylerse söylesin sakın inanma.
Kuş birinci öğüdü verdikten sonra uçup damın üzerine konar ve ikinci öğüdünü verir: Kaybettiğin şeye sakın üzülme. Giden gitmiştir artık. Şu minicik bedenimde dün yuttuğum on dirhem ağırlığında bir inci vardı.Kaçırdın fırsatı...
Adam bunu duyar duymaz tepinip bağırmaya başladı. Pişmanlık içinde kıvranıyordu. 
Kuş dedi ki: Daha biraz evvel sana geçmiş şeye acıma demedim mi. Sağır mısın. Olmayacak şeye de inanma demiştim. Benim tüm ağırlığım üç dirhemken nasıl olur da on dirhemlik inci yutmuş olabilirim ki. 
Adam bu sözü duyunca biraz rahatladı ve haydi üçüncü öğüdünü ver dedi.
Kuş damdan uçarak karşıki ağaca kondu ve üçüncü öğüdünü verdi: Uykuya dalmış bilgisiz kişiye öğüt vermek, çorak toprağa tohum ekmektir. 
 

Cahile hikmetli söz söyleme.