“Cehalet mutluluktur” diye bir söz vardır. Aslında bu sözün doğru olan bazı yanları olsa da benim açımdan bu söz şu şekilde söylenirse daha doğru olur. “Farkında olmamak mutluluktur” yani yaşanmışlıkların azlığı ya da gözlerini kapamak.

Bazen bilgi insanın gözlerini açmaz. Bilgi insanın farkında olmasını sağlamaz. Farkındalığın artmasının en iyi yolu ne yazık ki yaşamaktır ve kötü olaylar yaşamaktır. Ya da yaşayan insanları görmek ve hikayelerini dinlemektir.

İnsanın hayatta yaşanmışlıkları ya da dinlediği tecrübeler arttıkça aslında farkındalığı da artar ve mutlu olmaktan uzaklaşmaya başlar. İnsanın doğaya ve insana dair farkındalığı arttıkça mutluluğunda azalma olacaktır. En büyük farkındalık ise yüklediğimiz onca anlama ve taktığımız onca güzel sıfata rağmen insanın her koşulda sadece insan olmasıdır.