Eski zamanlarda insanlar birbirleri ile çok daha fazla savaşırdı. Hatta uzmanlar 5.000 yıl kadar olan bilinen insanlık tarihinin 3.500 yılının savaşmakla geçtiğini kalan yılların ise büyük bir kısmının kıtlık, salgın hastalık gibi olaylarla boğuşmakla geçtiğini söyler. Ancak günümüze baktığımızda özellikle son 50 yılda savaşlar devam etse de savaşların boyutları ve nüfusa oranla yaşanan kayıpların büyük oranda azaltılmaya çalışıldığı görünebilir. Evet savaşlar hala var ama geçmişte insan nüfusu ile kıyaslandığında kayıplar çok daha küçük ve bölgesel olarak bakıldığında savaşın yaşandığı bölgeler çok daha küçük.

Özellikle dünya savaşlarında nüfusa oranla yaşanan insan kayıpları ve savaşın etki ettiği ve yaşandığı bölgelerin büyüklüğü düşünüldüğü zaman ortaya çok daha korkunç bir tablo çıkıyor. Peki insanları uzlaşmaya bu kadar çok iten şey ne oldu. Bunun cevabında insanların daha medeni hale gelmesinin etkisi var ama esas neden gelişen teknoloji ile birlikte artık savaşların ve silahların Dünya’ya zarar verebilecek hale gelmesi. İkinci Dünya Savaşı sırasında ABD’nin kullandığı iki atom bombası savaş teknolojilerinin artık gezegeni tehdit edecek boyuta geldiğini gösterdi insanlığa. Bu durumda insanlık için iki seçenek vardı ortada.

İnsanlık ya savaşarak hem kendi yok oluşunu hem de gezegenin yok oluşunu hazırlayacaktı ya da uzlaşıp, savaşları mümkün olduğu kadar küçük çaplı ve kontrollü bir hale getirip yeni bir sistem kuracaktı. Ve insanlık doğal olarak yok olmamayı seçti. İkinci Dünya Savaşı’nın ardından insanlık Soğuk Savaş Dönemi’nde Küba Füze Krizi ile birlikte tekrardan kitlesel bir yok oluşun eşiğine gelmişti tabi ama buradan da son anda dönüldü. Günümüzde savaşlar hala var ve son zamanlarda 3. Dünya Savaşı senaryoları havada uçuşuyor. Umalım ki bu savaşlarda gezegen ortadan kalkmaz.