Sultan I. Mahmut zaman zaman kılık değiştirerek halkın içine karışıp ortamı denetlermiş.
Yine bir Ramazan ayında böyle gezerken, bir kunduracının önünden geçiyormuş. Kunduracı önündeki boş örse çekiç vurup 'Tıkandı, tıkandı' diye ah ediyormuş. Merak etmiş. Yanına girip neden böyle yaptığını sormuş. Kunduracı anlatmaya başlamış;
 

Rüyamda gördüm ki birbirinden güzel çeşmelerdan şarıl şarıl sular akıyordu. Çok güzeldi. Ama biri sadece damlatıyordu. Karşımda beliren nuraniye bu neden böyle diye sordum. Dedi ki; şarıl şarıl akanlar Padişahımızın, şu damlayan da senin  çeşmendir. Hemen bir ince dal parçası bulup takanan çeşmenin ağzını açmaya çalıştım ama maalesef çöp de orada kaldı ve o damla da kesildi gitti. O günden beri müşterim yok, kazancım yok, der. Yine boş örse vurup 'tıkandı, tıkandı' demeye devam eder.
 

Padişah sarayına dönünce düşünür ve kunduracıya çok acır. Emreder, tatlılar yaptırır ve içine de altın koyar. Yardımsever birinden diyerek gönderir.  Kunduracıda nasip olsa tatlıları yer, altını da alır. Ama o tatlıyı satıp parasıyla biraz geçinmeyi düşünür. Öyle yapar.
Haberi padişaha ulaşınca padişah yine üzülür. Vazgeçmez. Bu sefer de bir kuzu kızartıp içini altınlarla doldurarak gönderir. Tatlıyı satın alan uyanık yine kunduracıyı kandırarak kuzuyu da alır elinden.
 

Padişah artık dayanamaz ve kunduracıyı saraya çağırtır. Korkarak saraya gelen kunduracı Padişahın huzuruna çıkar. Padişah içi altın dolu bir sandık getirtir. Kunduracıya bir kürek verin, der. Verirler. 'Hadi daldır küreği, ne kadar altın çıkarırsan hepsi senin.'  Kunduracı heyecanla küreği sandığa daldırır, ama ters daldırır. Küreği çekince görür ki sapına bir altın takılı kalmış. Kunduracı bir padişaha bakar bir altına bakar.  Padişah o meşhur sözünü söyler: 
-Vermeyince Mabut (Tanrı), ne yapsın Mahmut!
 

Anlamı: Kişinin ne kazanacağı, ne kadar kazanacağı bellidir. Ne yaparsa yapsın daha fazlası nasip olmaz anlamında kullanılan bir deyimdir.