Yardımseverliğin iyi bir şey olduğu anlatılır ve aslında yardımseverlik iyi bir davranıştır. Toplumdaki sınıfsal ayrımları azalmasını ve toplumdaki sosyal kesimlerin birbirine daha fazla yaklaşmasını sağlar. Ancak yardımseverliğin son derece olumsuz bir yanı olabilir. O olumsuz yanı ise yardımseverliğin insanları dilenciliğe teşvik etmesidir. Bu durum ise yardımseverliğin suistimal edilmesi anlamına geliyor ve suistimal edilen yardımseverlik ise yardım edenin sırtına diğer insanların son derece adaletsizce bir şekilde yük olmasına sebep olur.

Bu da uzun lafın kısası, yardımseverliğin insanları dilenciliğe teşvik etmesi yönünde bir adım olacaktır. Peki bu dilenciliğin önüne geçmek için ne yapılmalıdır? Yapılması gereken en önemli şey, eğer bir insanın kendi hayatı için savaşacak veya mücadele edecek bir özrü veya kusuru yoksa, yani elleri tutuyor, gözleri görüyor, sağlığı, sıhhati yerindeyse, o insana yardım sadece ve sadece onu hayatta tutacak ölçüde verilmelidir. Bu yardımın birinci aşaması.

İkinci aşamadaki yardım ise, o bireye kendi hayatını geliştirmesi veya daha iyi bir hale getirebilmesi için fırsatlar sunulmalıdır, öne açılmalıdır. Örneğin bir meslek kapısı açılabilir, mesleke eğitim verilebilir, birey kendini geliştirebilir ve herhangi bir meslek dalında çalışıp çabalayarak kendi hayatını daha iyi hale getirebilir. Burada önemli olan şey, bireyi kendini geliştirmesine verek bir yardımda bulunmaktır. Onu dilenciliğe alıştıracak bir yardımda bulunmak değildir.