YUNUS EMRE'DEN SEÇME BEŞ BEYİT

Yunus Emre'nin yaşadığı dönemde çoğu edebi eser Farsça iken, O, eserlerini halkın anlayabileceği Türkçe olarak söylemiştir.

"Dervişlik dedikleri hırka ile tac değil
Gönlün derviş eyleyen hırkaya muhtac değil"
(Dervişlik gönül işidir. Gönülden derviş olanın hırkaya ve takkeye ihtiyacı yoktur.)

"Yunus gönlün alanı sen kime söyleyesin
Sorar isen sor imdi sen anı bulmuşlara"
(Seni aşka düşüreni ancak o aşk kaynağını bulanlara sor ki onlar anlarlar ancak seni)

"Gönül Çalab'ın tahtı, gönüle Çalab bahdı
İki cihan bed-bahtı kim gönül yıkar ise"
(Allah gönüllere bakar ki gönüller O'nun sarayıdır. Bu yüzden kim gönül kırarsa hem bu dünyada hem ahirette işleri ters gider.)

"Bir kişiden sorgıl haber kim manadan haberi var
Bir kişiye vergil gönül canında aşk eseri var"
(Manadan haberi olanla konuş. Gönlünde aşk olanı sev.)

"Yar yüreğim yar gör ki neler var
Bu halk içinde bize güler var"
(Yüreğimi açıp içine bakın ki ne dertlerim ne sırlarım var anlayın. Ama anlamayan çok ve sadece yüzüme bakıp gülerler.)

Yunus Emre bu son beyiti ile Hz Mevlana' yı çağrıştırıyor. Zira O'nunla aynı dönemde yaşamıştır ve söylenen odur ki Hz. Mevlana'nın sohbetlerine de katılmıştır.