Eğri oturup doğru konuşalım. Kedilerimize tam olarak güvenmiyoruz.

Şöyle gözlerimizi kapatıp güvendiğimiz kişinin tutması için kendimizi bırakırız ya, böyle bir ilişkide kedimiz bizi tutacak kişi olsa (metaforik olarak) bizim bir gözümüz açık bir elimiz de tutunacak yer arayışında olur.

Örneğimizi somutlaştırmak gerekirse de birine kedim çok usludur hiçbir şey yapmaz dedikten birkaç saniye sonra ama yine de dikkatli ol dememiz, kedilerimize tam olarak güvenemediğimizin göstergesidir.

E sağı solu belli olmuyor onların ne yapalım? Oyun maksatlı bile olsa ısırır, cırmalar veya bir şey yapar diye aklımızın bir köşesinde o tedirginlik vardır.

Mesela görseldeki kedinin size saldırma ihtimali sıfıra yakındır. Ama sıfır değildir.

İşte bütün mesele bu.

Siz kedinize %100 güveniyor musunuz?