Takiyüddin'in başını yedi­ği iddia edilen bu kuyrukluyıl­dız Avrupa'da da görülecek­tir. Baltık Denizi'ndeki Hveen Adası'nda 1576'da kurduğu rasathanesinde gözlemler ya­pan Danimarkalı astronom Tycho Brahe'nin 1585'de "De mundi aetherei recentioribus phoenomenis Liber Secun­dus" adlı eserinde kayıtlara geçirdiği bu kuyrukluyıldızın Prag'dan Çin'e kadar uzanan bir coğrafyada büyük heye­canlar yarattığı bilinir.

Kuyrukluyıldızın yörünge­sine ilişkin bilimsel hesapla­malar, 1705 yılında İngiliz ast­ronomu E. Halley tarafından kesinleştirilecektir. Halley'in hesaplamalarına göre söz ko­nusu kuyrukluyıldız, bugüne kadar insanoğ­lunun gözlemlediği en parlak kuyruklu yıldızdır, ancak bir kez daha görülmediği için, pe­riyodu henüz belli değildir. Birbirinden habersiz biçimde aynı kuyrukluyıldıza ait bilim­sel hesaplamaları yapmalarına rağmen Takiyüddin'in III. Murad'a arz ettiği 'ilmi muhtı­ranın' aslının günümüze kadar ulaşmaması yüzün­den, yıldızın tarihe 'Takiyüddin Kuy­rukluyıldızı' olarak değil de 'Tycho Brahe Kuyrukluyıldızı' olarak geç­mesi üzücüdür.

Bu tarihten sonra Batı'da astronomi bilimi büyük bir hızla gelişirken, Osmanlı'da gökyüzü gözlemlerine tam 300 yıl ara verilmiştir. Bir sonraki gözlemevinin kurul­ması ancak 1868'de gerçekle­şecektir. Ancak Pera'da kuru­lan bu Rasathane-i Amire 12 Nisan 1909'da (31 Mart olay­ları sırasında) yağmalanarak kullanılamaz hale gelecek, ye­niden açılışı için 1911 yılını beklemek gerekecektir. Os­manlı astronomlarının 'me­leklerin bacaklarını gö­zetlemekten' vazgeçme­lerine rağmen, umur-u devletin pusulasının bir daha düzelmeme­sinin nedenidir diye bilinir.