Osmanlı topraklarına 1630’lardan sonra gelen Avrupalı seyyahların eserlerinde, yavaş yavaş Türkler hakkındaki peşin fikirlerden vazgeçildiği ve gözlemin ön plana çıktığı görülür. Artık kanunların ve iyi işleyen kurumları bulunduğu bir imparatorluktur Osmanlı… Osmanlı genişlemesinin durmasıyla, bir kâbus haline gelen Osmanlının gücünü kaybetmesi, seyyahları eserlerinde objektif davranmaya itmiştir.

18. Yüzyılın sonlarında ise Antik Çağ hakkındaki araştırmaların ilerlemesi ve Avrupa’nın Eski Yunan’ı medeniyetinin temeli olarak görmesi, Osmanlı İmparatorluğu’na karşı yeni bir düşmanlık başlatmıştır. Bu dönemin yaygın görüşüne göre, Osmanlılar, Avrupa medeniyetinin kurulduğu topraklardaki Hıristiyanları idare eden despotlardır ve Avrupa’dan tamamen atılmalıdırlar.