16.Yüzyılda, Türk ilerleyişinin bir türlü durdurulamaması ve yenilgilerin artması, Avrupa’da “Türklerin yenilmez olduğu” anlayışını doğurdu.

Din adamları Türklerin, işlenilen günahlar yüzünden Tanrı tarafından gönderilmiş bir ceza olduğunu söylüyorlardı. Bu yüzden Avrupa’da “Türklere karşı savaşmak Tanrı’yla savaşmaktır” diyenler çıkmıştı. Avrupalı aydınlar, eserlerinde Türk korkusunu azaltmak için uğraştılar. Örneğin Erasmus, “Osmanlı İmparatorluğunun büyüklüğü insanları korkutmamalıdır. Roma ve Büyük İskender’in İmparatorluklarının da yenilmez olduğu sanılırdı. Hâlbuki bugün yoklar. Yıkılıp gittiler “demektedir.

Osmanlılar, yaydıkları korkunun yanı sıra, bazı Hıristiyanlar için “ümit” anlamını da taşıyorlardı. Vergi yükünden ezilen veya dini anlayışını tam olarak yaşayamayan bazı Hıristiyanlar, krallık ve prenslik idaresi altında olmaktansa Türk idaresinde yaşamayı tercih ediyorlardı.