Osmanlı İmparatorluğu’nu 1630’lara kadar ziyaret etmiş olan Avrupalı seyyahların eserlerinin çoğunda, bilinçaltındaki korku ve önyargı sebebiyle basmakalıp düşüncelerin tekrarlandığı görülür. Türkiye’ye gelip de bir kitap yazmış olanlarla, hiç gelmeden Osmanlılar hakkında bir eser kaleme almış olanlar kıyaslandığında, çoğu zaman aralarında hiçbir fark görülmez. Kitaplar bir gözlem eseri olarak değil, Avrupalılar arasında yaratılmış olan efsanevi Türk tipinden hareketle yazılmışlardır.

Ayrıca seyyahların çoğu Türklerle fazla temas etmediğinden, karşılarındaki insanları tanıyıp anlama noktasında da eksik kalmışlardır. Söz konusu seyahatnamelerde, Türkler genellikle, “korkak, okuma yazma bilmeyen cahil, zalim, miskin, alçak, tamahkâr, aşırı gururlu, kaba ve Hıristiyanları hiçe sayan insanlar” olarak tasvir edilir.