Hint mitolojisinde Skanda, "Isasunn", yani "tanrının oğlu" olarak da nitelendirilmişti. Koç yüzlü anlamına gelen "Çağa Mukha" veya "Çağa Vaktra", Skanda ile eşanlamlı kabul edilmişti ve İskender'in ardıllarından Lisimakhos, adına bastırdığı madeni paraların üstüne koydurduğu İskender resminde, onu çift boynuzlu bir koç olarak tasvir ettirmişti.

Büyük İskender; Ari geleneklerinde, Hindikuşlar'daki Meros Dağları'nın üç zirvesi tarafından gölgelenmiş olarak kabul edilen Nysa kent-devletini kuşattığında, kentin kurucusu ve Yunan mitolojisinde Hindistan'ın ilk fatihi sayılan Dionysos (aynı zamanda şarap tanrısı) ile kendisi arasında bir benzerlik yaratmaya çalışmıştı. Dionysos koç başlı bir tanrıydı ve İskender bu benzerliği yavaş yavaş oluşturmaya başlamıştı. Koç başlı İskender.

Aslında İskender, Atina'da da tanrılaştırılmıştı. Tarihçilerin birçoğu, İskender'in kendisini Dionysos ile özdeşleştirmesinin herhangi bir dayanaktan yoksun, dedikodu bağlamında ortaya atılmış bir söylem olduğunu düşünmüşlerdi. İskender, ölmeden önce Arabistan Yarımadası'ndaki Arapların sadece iki tanrıya inanıp saygı gösterdiğini öğrenmiş, kendisine de üçüncü bir tanrı olarak saygı göstermeleri gerektiğini düşünmüştü ve Araplara tanrılığını kabul ettirmek için Arabistan'ı da fethetmek istemişti!

İslam dünyasında birçok yazar, kaleme aldıkları yapıtlarında İskender'den "Zülkarneyn" diye söz eder. Zülkarneyn kelimesi Arapça'dır ve Zü ile Karneyn kelimelerinin birleşmesinden meydana gelir. "Zü" sahip ve malik anlamını, "Karn" ise, boynuz, perçem, tepe, güneş anlamlarını taşır. Karneyn, karn'ın iki tanesi demektir; Zülkarneyn kelimesi de "iki boynuz sahibi" şeklinde anlaşılabilir.