Tarihsel süreç içinde bazı meslek erbabı, uğraş­tıkları işten dolayı toplumun diğer bireylerinde, ba­zen öfke bazen de korkuya ne­den olmuşlardır, Osmanlı devletinde idam cezasının infazını yerine getiren cellatlar için her ikisini de söy­lemek mümkündür. Bu mesleğin mensupları öl­dükten sonra dahi, diğer insan­larla karıştırılmamışlar ve Eyüp'te Piyer Loti Kahvesi’nin birkaç yüz metre kadar ilerisin­de yer alan Karyağdı Baba Tekkesi yakınlarındaki Cellat Mezarlığı'na gömülmüşlerdir.

Eski devirlerde yerleşimin olmadığı bu yüksek mevkie, inanışa göre, yılın ilk karı düş­tüğünden, yakınlardaki Bektaşi dergâhına da, “Karyağdı Baba Tekkesi” adı verilmiştir. Ancak tekkenin asıl adının, Horasanlı Karyağdı Ali Ba­ba'dan geldiğini de hemen be­lirtelim... Tekke, yeniçeri ocağının kaldırılması sırasında yıktırılmış olup, bu kalıntıların yakla­şık 150 metre ilerisinde, Os­manlı cellat ocağı mensupları­nın ebedi istirahatgâhı yer alır. Genelde Çingene ya da Hır­vat dönmeleri arasından seçilen cellatlar, ülkenin siyasi tarihin­de rol alan bazı önemli şahsi­yetlerin son anlarında hazır bu­lunmalarına rağmen, hep göl­gede kalmış insanlardır.

Zaten “Kara Ali” ve “Hamal Ali” misali birkaçının dışında da, gerilerinde, bir isim bile bırakmamışlardır. Osmanlı saray cellatlarının me­zarları da, adeta bu sessizliği devam ettirir gibidir... Belki yaptıkları işin halk nazarında “uğursuz” kabul edil­mesinden, belki isimlerine sö­vülüp beddua edilmesinden çe­kindikleri için, belki de mezar­larında kurbanlarının akraba­ları tarafından rahat bırakılmama endişesinden, mezar taşları düz blok taşlardan ibaret olup üzerinde bir yazı ya da nişan bulunmazdı. Aslında taşların bu özelliği, adeta onların sonlarını da hazırlamıştır, Zira Sultan Abdül­mecid zamanında, sarayda cel­lat bulundurma geleneğine son verilerek ocak dağıtılınca, za­man içinde mezarlık da unutulmaya yüz tutmuştur.